Dom, w którym Bóg cierpi w człowieku…

Dom, który stoi na skale Bożego błogosławieństwa, wrażliwości i szlachetności ludzkiego serca. Dom, gdzie przebywają wybrani, by na swoich ramionach dźwigać to, czego nie dostaje cierpieniom Chrystusa.

Dom dla dzieci z porażeniem mózgowym i różnymi wrodzonymi zespołami chorobowymi, których życie od urodzenia związało się na stałe z łóżeczkiem i wózkiem inwalidzkim. A obok nich Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej – Starowiejskie, które od 26 XI 1946 r., zgodnie z duchem i zamiarami Ojca Założyciela bł. Edmunda Bojanowskiego, realizują tutaj swój charyzmat: z miłości do Boga umiłowanego nade wszystko i na wzór Jezusa Chrystusa służą bliźnim najbardziej potrzebującym pomocy, duchowej czy materialnej, zwłaszcza dzieciom, ubogim i chorym.

W służbie bliźnim

To Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci w Starej Wsi – Brzozowie Zdroju, gdzie schronienie znalazło 64 dzieci. Dom, w którym Siostry wraz z personelem świeckim realizują misję „przywrócić zdrowie, radość i szczęśliwe dzieciństwo” oraz dążą do tego, by ich wychowankowie osiągnęli jak najwyższy poziom rozwoju, pomimo zniekształconego ciała i niesprawnego myślenia. Tutaj opieka nad dziećmi upośledzonymi łączy w sobie wszystkie trzy wymiary służby wskazane przez Ojca Założyciela, ponieważ te dzieci oprócz upośledzenia umysłowego doświadczają również schorzeń natury somatycznej, co w połączeniu z izolacją społeczną oraz odrzuceniem przez najbliższych jest swoistym i najboleśniejszym rodzajem ubóstwa.

Tradycja opieki nad dziećmi chorymi i upośledzonymi została wprowadzona od początku istnienia pracy wychowawczej Sióstr. Najpierw były to pojedyncze przypadki przyjmowania dzieci upośledzonych do ochronek, potem działalność ta została zinstytucjonalizowana i powstały Specjalne Ośrodki Wychowawcze w Krakowie i Jarosławiu oraz Zakłady Opiekuńczo-Lecznicze przekształcone obecnie w Domy Pomocy Społecznej w Tarnobrzegu-Mokrzyszowie, w Brzesku i w Starej Wsi – Brzozowie Zdroju.

Realizacja charyzmatu wychowawczego Sióstr Służebniczek przebiega wielokierunkowo, ale cel jest zawsze jeden: doprowadzić do Boga – kochającego Ojca wszystkie Jego dzieci powierzone opiece i pracy wychowawczej Sióstr.

Centrum Domu stanowi kaplica, w której Siostry, pracownicy świeccy i dzieci czerpią siły do codziennego pokonywania słabości i ograniczeń związanych z upośledzeniem i chorobą. Źródłem mocy i światłem niosącym nadzieję jest Chrystus obecny w Sakramencie Ołtarza oraz Jego Matka, której postać podtrzymująca Dzieciątko niosące gałązkę oliwną znajduje się w ołtarzu głównym. Wspólne przeżywanie Eucharystii, a także spotkania na modlitwie i katechezie stają się wzajemnym świadectwem i umocnieniem zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.

Jaka jest twoja miłość?

Siostry pracujące w Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci w Starej Wsi starają się na co dzień realizować samarytańską posługę wśród dzieci specjalnej troski jako pielęgniarki i opiekunki. Otaczając bezinteresowną miłością, pielęgnują i zaspokajają podstawowe potrzeby dzieci oraz dbają o właściwą atmosferę Domu. Rozwój dzieci niepełnosprawnych podlega takim samym prawom jak rozwój dzieci sprawnych, jednak w innym tempie, a poszczególne funkcje rozwijają się nierównomiernie i w różnym czasie. Siostry wiedzą, że nigdy w pełni nie zastąpią prawdziwego domu, ale starają się stworzyć dziecku warunki życia jak najbardziej zbliżone do życia w rodzinie naturalnej, uznając je za pełnowartościowego członka społeczeństwa, zapewniając społeczną godność, intymność, wolność i poczucie bezpieczeństwa. Chętnie przebywają z dziećmi, rozmawiając z nimi, dając możliwość swobodnego dzielenia się przeżyciami i pragnieniami. Dzieci upośledzone cieszą się z tych najprostszych form obecności przy nich – dotyku, mówienia do nich, spaceru, zabawy. Do najmilszych spotkań należą wspólnie obchodzone święta religijne, jak np. Wigilia Bożego Narodzenia, uroczystość Zmartwychwstania, a także małe święta domowe – urodziny dzieci, imieniny pracowników, odwiedziny gości czy spotkania z osobami zaprzyjaźnionymi, np. nowicjuszami Towarzystwa Jezusowego z pobliskiego klasztoru. Wdzięczność za tę rodzinną wspólnotę wypowiadają jedne słowem, inne gestem, tuląc główki do zakonnych habitów, by okazać swoje przywiązanie i miłość do opiekunek.

W Domu prowadzone są zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju dzieci, zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze oraz zajęcia w oddziałach terapeutyczno-edukacyjnych, prowadzonych przez nauczycieli SOSW w Brzozowie. Kilkoro dzieci uczęszcza do klas integracyjnych szkoły podstawowej w Brzozowie oraz uczestniczy w nauczaniu indywidualnym na poziomie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego. Dzięki tej kompleksowej i systematycznej rewalidacji, rehabilitacji medycznej i terapii zajęciowej, dzięki kontaktowi z dziećmi zdrowymi oraz codziennej systematycznej pielęgnacji i opiece Sióstr dzieci czują się bezpieczne i są zadowolone; rozwijają swoje procesy poznawcze i zainteresowania; rozwijają swoją sferę ruchową, aktywność i kontakt z otoczeniem, uczestnicząc w uroczystościach i imprezach okolicznościowych poza placówką.

Dom prowadzony przez Siostry Służebniczki jest domem wszystkich osób tam przebywających. Jak w każdym domu, życie idzie swoim rytmem, który nigdy nie jest monotonny, a pewne stałe zasady dają poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji jego mieszkańcom. Bo każde życie, nawet najmniej znaczące dla ludzi, ma wieczną wartość przed oczami Boga. Każde życie określa się i wartościuje poprzez wewnętrzny kształt miłości. Powiedz mi, jaka jest twoja miłość, a powiem ci, kim jesteś (bł. Jan Paweł II).