Papieska intencja powszechna na wrzesień 2021:

Módlmy się, abyśmy wszyscy dokonywali odważnych wyborów na rzecz stylu życia powściągliwego i ekologicznie zrównoważonego, ciesząc się z ludzi młodych, którzy się w to zdecydowanie angażują.

Życie ludzkie jest niepowtarzalne: każdy z nas jest w jedyny sposób stwarzany przez Pana Boga, z całym arsenałem osobistych talentów i wartości. Człowiek tym różni się od niższych stworzeń, że ma duszę nieśmiertelną: rozum i wolną wolę, dzięki którym staje się jakby partnerem Stwórcy w Bożym dziele stworzenia – ma zdolność czynienia sobie ziemi poddaną; i nie tylko ziemi – człowiek ma zdolność panowania nad sobą: swoim ciałem, instynktami i potrzebami w sposób zgodny z wolą Boga, a więc zgodny z Miłością Stwórcy.

Kosmos stworzony przez Pana Boga jest subtelnie dostrojony, jest w nim miejsce dla każdego z nas. To nas jednak zobowiązuje do naśladowania Stwórcy w posługiwaniu się stworzeniami, aby z roztropnością i umiarkowaniem, z rozumną powściągliwością podchodzić do wszystkich stworzeń, również do swojego ciała i talentów. Chodzi o to, by nie naruszyć subtelnej równowagi w przyrodzie i w sobie samym – aby wieść życie powściągliwe, zrównoważone ekologicznie, przyjazne dla każdego, a w szczególności dla młodych, dla dzieci, dla najbardziej bezbronnych.

Ta perspektywa katolickiej ekologii nie jest wcale nowością papieża Franciszka, który kładzie na nią taki nacisk, choć trzeba przyznać, że czyni to jakby z odrodzoną franciszkańską wrażliwością. Tworzenie klimatu sprzyjającego czystości leżało też na sercu św. papieżowi Pawłowi VI, który w encyklice Humanae Vitae (nr 22) pisał do tych, których prawem i obowiązkiem jest starać się o wspólne dobro społeczności ludzkiej, zwracając uwagę na konieczność tworzenia klimatu sprzyjającego czystości tak, by dzięki pełnemu przestrzeganiu zasad porządku moralnego prawdziwa wolność zapanowała nad swawolą. Ekologia katolicka to nie tylko dbanie o to, by świat nie był zaśmiecony odpadami materialnymi, ale to też dbanie o równowagę m.in. w mediach, by nie zaśmiecały zmysłów, by nie podsycały rozwiązłości obyczajów, by szanowały ciało ludzkie: nigdy nie wykorzystywały osób w pornografii, nieprzyzwoitych widowiskach tak, aby klimat czystości obejmował również kulturę społeczną, by bronił wartości duchowych przez sprofanowaniem i demoralizacją.

Wiemy, jak bardzo naszej Ojczyźnie potrzeba tego klimatu czystości. Módlmy się zatem z całym Kościołem, aby ekologia w wymiarze przyrody i duszy pozwalała wszystkim, a szczególnie młodym, z nadzieją patrzeć w przyszłość życia na ziemi.