Gorące pragnienie naszego Pana, by Jego Najświętsze Serce doznawało szczególnej czci,

zmierza – jak sądzę – do odnowienia w naszych duszach skutków Odkupienia.

Najświętsze Serce Jezusa jest bowiem niewyczerpalnym źródłem, które nic innego nie pragnie,

jak tylko wypełnić sobą serca pokorne, aby były wolne i gotowe poświęcić

życie zgodnie z Jego świętą wolą. (...)

To Boże Serce jest niezgłębioną otchłanią wszelkich dóbr,

do której ubodzy mają się zwracać we wszystkich swoich potrzebach.

Ono jest otchłanią radości, w której przepadają wszystkie nasze smutki.

Jest otchłanią pokory przeciwko naszej pysze; jest otchłanią miłosierdzia dla nieszczęśliwych,

jest wreszcie otchłanią miłości, w której powinniśmy ukryć całą naszą nędzę.

We wszystkim, co czynicie, chciejcie się jednoczyć z Sercem Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Na początku dla osiągnięcia właściwego usposobienia, przy końcu dla zadośćuczynienia.