Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy. Jest przecież ktoś inny, kto wydaje sąd o Mnie; a wiem, że sąd, który o Mnie wydaje, jest prawdziwy. J 5, 31-32

Powierzając swoim uczniom misję głoszenia królestwa niebieskiego, Jezus Chrystus nie krył przed nimi, że staną się celem prześladowań, nawet ze strony najbliższych członków rodziny: Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Jednocześnie Zbawiciel zachęcał uczniów do wytrwałości w prześladowaniach oraz zapewnił ich: Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10, 22).

Matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich Potocka (1814-1881), Założycielka Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, powróciwszy latem 1862 r. z Laval we Francji, skąd zaczerpnęła wzory pracy apostolskiej od Matki Teresy Rondeau, postanowiła otworzyć pierwszy Dom Miłosierdzia w Krakowie. Opatrzność jednak skorygowała te plany, gdyż Matka napotkała na odmowę fundacji na terenie zaboru austriackiego.

W ziemi kieleckiej, kilka kilometrów za Włoszczową w kierunku Szczekocin, wyłania się w polach po prawej stronie szosy zarys wsi zdominowanej sylwetką lśniącego bielą kościoła. Kościół jest skromny, otoczony kępą wiekowych drzew, bez polotu architektonicznego. To Czarnca, rodowe gniazdo Czarnieckich. Płasko tu. Rozległe horyzonty. Pola przetykają połaci lasów. Gleba skąpa, ale wyżyć z niej było można.

Izraelici zajęli Jerycho i na mocy klątwy przeznaczyli na zabicie ostrzem miecza wszystko, co było w mieście: mężczyzn i kobiety, młodzieńców i starców, woły, owce i osły. Joz 6, 20b-21