Piotr Klawer urodził się 25 VI 1580 r. w Verdú w Hiszpanii(100 km od Barcelony). Jego rodzice byli dość zamożnymi rolnikami. Gdy miał 13 lat, zmarła jego matka i starszy brat. Od 1596 r. studiował na jezuickim uniwersytecie w Barcelonie. Towarzystwo Jezusowe istniało już od 60 lat i było w pełnym rozkwicie. Studenci czytali popularne wtedy listy św. Franciszka Ksawerego, misjonarza w Indiach. W sercu Piotra zrodziło się pragnienie, by służyć Bogu właśnie w tym zakonie.

Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: „Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, aby iść za Jego wskazaniami, przestrzegać Jego praw, poleceń i nakazów”. 1 Krl 2, 1-3

Na lekcji religii Jasiu wydawał się czymś podekscytowany tak, że musiał się podzielić tą wiadomością z nauczycielką.

Święci byli prawdziwymi ludźmi. Choć niekiedy błądzili w życiu, jednak podążali ku niebu. Popełniali błędy, lecz żałowali za nie. Mieli swoje słabości, czasami złe cechy charakteru, byli kuszeni. Święci bohaterowie i dzisiaj interesują ludzkość.

W ostatnim czasie w Astronomicznym Obserwatorium Watykańskim wydarzyło się mnóstwo ważnych spraw. Wiele z nich miało charakter typowo naukowy, o czym piszą stosowne periodyki, ale niektóre miały znaczenie jakby uboczne, nieinstytucjonalne, co wcale nie oznacza, że mniej ważne – przeciwnie, te mniej naukowe sprawy odzwierciedlają swoistą rolę, jaką pełnią pracujący w papieskim Obserwatorium jezuici.