6. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 14, 23-29

Ewangelia niedzieli bezpośrednio poprzedzającej Wniebowstąpienie Pańskie zaczyna się od tajemniczego stwierdzenia Pana Jezusa: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.

5. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 13, 31-35

W mowie pożegnalnej, w obliczu spisku, zdrady, ciemności Jezus nie koncentruje się na sobie, ale patrzy w przyszłość i pozostawia swoim przyjaciołom przykazanie miłości - jasny drogowskaz.

Przychodzimy do Maryi, Polski Królowej, by wypowiedzieć wszystko, czym żyjemy: nasze radości i nadzieje, smutek i trwogę ludzi cierpiących i ubogich. W miesiącu maju pragniemy na nowo odkrywać tajemnice Maryi, która była zwyczajną galilejską dziewczyną, ale jednocześnie wybraną i ukochaną przez Boga. Ona jest nam wszystkim bliska jak matka pochylona nad swym dzieckiem, pełna ufności w niezawodną pomoc Boga.

4. Niedziela Wielkanocna;
Ewangelia według św. Jana 10, 27-30

Najstarsze obrazy z rzymskich katakumb przedstawiają Jezusa jako Dobrego Pasterza.

Milczenie jest najbardziej spontaniczną reakcją człowieka na przebywanie w obecności Boga. Właśnie dlatego - zwraca na to uwagę Rudolf Otto (R. Otto, Świętość) — milczenie tak wiele znaczy we wspaniałej muzyce religijnej Bacha czy Beethovena.