Żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: „Wstań, weź swoje łoże i idź do domu”. Mt 9, 6

Chyba najłatwiej jest dostrzec Bożą moc wtedy, gdy w życiu naszym albo naszych bliskich objawia się ludzka słabość. To poczucie słabości, niewystarczalności i bezradności wielu prowadzi do załamania. Tak właśnie przeżywają swoje problemy ci, którzy zaufali tylko własnym siłom i możliwościom. Ludzi wiary prowadzą natomiast do Boga. W Nim każą szukać nadziei i siły. Człowiek wiary może poczuć się bezsilny, ale nigdy bezradny.

Wielka musiała być nie tylko moc przyjaźni, ale i wiara tych, którzy przynieśli do Jezusa paralityka. Pokonali wszelkie trudności, żeby donieść tego bezsilnego człowieka do Jezusa, bo ufali, że może On przywrócić mu siły i zdrowie. I nie zawiedli się w swojej wierze.

Sprawdzianem naszej wiary są chwile próby. One dopiero ukazują nam prawdę o nas samych i o tym, kim dla nas jest Bóg. Łatwo jest wierzyć wówczas, gdy wszystko układa się po naszej myśli. Wytrwać jednak przy Bogu wtedy, gdy nic się nie układa, gdy wszystko się w życiu wali, ludzie zawodzą i zdradzają, a Bóg milczy, to dopiero jest wiara, niemal w heroicznym wydaniu.

Wypadałoby sobie życzyć, żeby nigdy nas nie spotkały próby zbyt wymagające. Wiemy jednak, że nikogo nie ominą sytuacje, w których trzeba będzie zdawać praktyczny egzamin z wiary i zaufania okazywanego Bogu. Być może dopiero wtedy naprawdę zaczniemy się modlić, czyli prosić Boga o ratunek. Trzeba jednak pamiętać, że dobra modlitwa to taka, kiedy nie przychodzimy do Boga z prośbą, aby oddalił od nas to co trudne i bolesne. Nie potrzebujemy Bogu podpowiadać, co powinien dla nas uczynić. On wie, co robi. Prośmy Go natomiast z wiarą o to, by nam dał dość siły do przyjęcia tego, co On dopuszcza. Czas trudnych doświadczeń to nade wszystko czas próby wiary. Bóg nie może nam dać niczego złego. Wszystko, co daje, nawet krzyż, jest zawsze dla naszego dobra. I pamiętajmy, że zawsze czas próby jest nie tylko sprawdzianem naszej wiary, czyli naszego stawania przed Bogiem z ufnością i nadzieją, ale także jest okazją do dawania świadectwa o naszej wierze, a tego właśnie potrzebują ludzie małej wiary.