Wychowanie, jeśli nie jest wzorem i miłością, nie jest wychowaniem. (Johann H. Pestalozzi)

Człowiek Kościoła jako członek Ciała, niezależnie od pełnionej w nim funkcji, pozostaje wrażliwy na wszystko, co rani inne członki. Boli go wszystko to, co paraliżuje, obciąża i niszczy całe Ciało. Z jednej strony, nie mógłby zgodzić się na odłączenie od tego Ciała, a z drugiej, nie jest w stanie zdobyć się wobec niego na obojętność.

Podajemy propozycję ożywienia życia modlitewnego dla wszystkich pragnących wzrastać w przyjaźni z Bogiem. Zaczerpnęliśmy ją z książki Dobre i złe duchy w naszym życiu ks. Marka E. Thibodeaux SJ.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło i powiedziałem: „Są ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają”. Przeto przysiągłem w gniewie, że nie wejdą do mojej krainy spoczynku. (Ps 95, 10-11)

Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście... Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi… (Pwt 30, 15. 19-20)