Św. Ignacy doceniał wagę studiów teologicznych dla owocnego wypełniania głównej misji Kościoła, jaką jest głoszenie Ewangelii. Dlatego zalecał zgłębianie pism Ojców Kościoła, takich jak św. Hieronim, św. Augustyn czy św. Grzegorz. Właśnie oni przyczynili się do wyrażenia głębi tajemnicy Boga, ukazując przemieniające działanie Jego łaski w życiu chrześcijanina.

W kościele Świętego Krzyża w Warszawie 27 stycznia 1963 r. na zakończenie Mszy świętej odprawionej w stulecie Powstania Styczniowego Prymas Polski wygłosił słowa, które we fragmentach poniżej publikujemy.

Kępa rozrosłych lip, kasztanów i wierzb wypełnia plac Starego Rynku w Łowiczu, zielenią listowia podkreślając biel katedry, jednej z najciekawszych świątyń barokowych w Polsce, która w swych murach kryje groby aż dwunastu polskich prymasów. Jak do tego doszło, że w podrzędnej mieścinie na obrzeżach Mazowsza znaleźli oni dla siebie miejsce wiecznego spoczynku?

Pragnę się podzielić z Wami naszą radością z działania Ogniska Apostolskiego. Istniejemy już od 1990 roku. W naszej działalności zwracaliśmy szczególną uwagę na chorych w parafii, niepełnosprawnych i samotnych. Przez kilka lat odwiedzaliśmy ich i urządzaliśmy spotkania dla tych osób. Obecnie nasza grupa bardzo się wykruszyła, ale na szczęście ostatnio doszły dwie nowe osoby, oraz dwie – które przedtem zrezygnowały – ponownie wróciły.

Kościół jest naszą świętą siedzibą, większą niż wszechświat, właśnie w tej wspólnocie we wszystko obfitujemy.