W Credo po wyznaniu Wierzę w jeden Kościół dodajemy przymiotnik „święty”. To znaczy stwierdzamy świętość Kościoła, która jest cechą obecną od samych początków w świadomości pierwszych chrześcijan. (...) W jakim sensie Kościół jest święty, skoro widzimy, że Kościół historyczny w swojej drodze poprzez wieki miał tyle trudności, problemów, chwil ciemnych? Jak może być święty Kościół tworzony przez istoty ludzkie, przez grzeszników, grzesznych mężczyzn i kobiety, kapłanów, zakonnice i zakonników, biskupów, kardynałów, papieża – grzesznika? Wszyscy grzeszni... Jak może być święty taki Kościół?

Polskim pielgrzymom przybywającym do Włoch znane jest sanktuarium Świętego Domku w Loreto koło Ankony. Przywołuje ono w pamięci tajemnicę Wcielenia, które dokonało się w nazaretańskim mieszkaniu Maryi.

W historycznej stolicy Polski, Krakowie – mieście z bogatą tradycją, pełnym zabytków – zrodził się fenomen szopki krakowskiej. Nigdzie nie powstają tak niezwykłe budowle upamiętniające narodzenie Jezusa.

Kolejne święta upamiętniające przyjście na świat Jezusa Chrystusa. I kolejna okazja do wniknięcia w istotę tych świąt. W trakcie pisania tych kilku zdań przenoszę się w myślach tym razem nie do Bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem, lecz na Pole Pasterzy, do Bet Sahur.

Zjednoczenie polskiej klasy robotniczej jest zamknięciem pewnego etapu historycznego w dziejach polskiego ruchu robotniczego i odbiciem głębokich praw, którym podlega rozwój społeczny – podkreślał 15 grudnia 1948 r. Bolesław Bierut. W auli Politechniki Warszawskiej rozpoczynał się właśnie Kongres Zjednoczeniowy Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej.