Eucharystia jest w życiu chrześcijanina pokarmem wędrowca. Idąc w procesji za Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie, uświadamiamy sobie, że nasze życie jest wędrówką i nie mamy tutaj na ziemi stałego miejsca.

Człowiekowi nie wystarczy samo zainteresowanie się ziemią i tym co doczesne. Nic, tylko ziemia, to największe piekło, w jakim może zamknąć się człowiek tracący żywą wiarę. A przecież, jak napisał kiedyś Blaise Pascal, człowiek przerasta człowieka.

Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy, bardzo proszę, abyście podczas któregoś z Waszych wspólnotowych spotkań wykorzystali zaproponowany tekst (punkta do modlitwy), przygotowany w oparciu o List św. Jakuba.

Znów minął dzień, tydzień przeleciał, jeszcze jeden miesiąc mamy za sobą. Mam takie nieprzyjemne poczucie, że moje życie jest miałkie, że zamiast podejmować ważne inicjatywy, poddaję się biernie nastrojom chwili. Jestem często niezadowolony, w złym humorze, zdenerwowany. Potrzeba zmiany perspektywy.

Gdy się czujesz słaby, wyczerpany i nieszczęśliwy, zacznij dziękować, a to przyniesie ci ulgę. 
Albert Schweizer