Człowiek, stworzony na obraz Boży, "jest równocześnie istotą cielesną i duchową"^[1]. To słowa naszego Katechizmu. Autor biblijny tę samą prawdę wyraża językiem symbolicznym i mówi, że Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego człowiek stał się istotą żywą^[2]. Możemy zatem powiedzieć, że człowiek jest z woli Bożej istotą złożoną: że ani nie jest duszą uwięzioną w ciele, ani też ciałem przez duszę opanowanym. Jest zatem człowiek stworzeniem złożonym z duszy i ciała.

My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu. (2 Kor 3,18)

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: „Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud – Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem”. (...) Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.  (2 Sm 5, 1-3)

Wiele dziewcząt z całego świata marzy o tym, by znaleźć się w Hollywood. Liczne wytwórnie filmowe, Bulwar Zachodzącego Słońca, Beverly Hills, to obiekty tęsknot i westchnień. Niejednej młodej kobiecie uda się zaistnieć w magicznym Hollywood, stanie się aktorką, nawet czasami słynną i bogatą...

18. Niedziela zwykła;
Ewangelia: J 6, 24-35

Jezus zaraz po rozmnożeniu chleba i odkryciu, że tłum chce obwołać Go królem, przeprawia się wraz z Apostołami na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego. W synagodze w Kafarnaum mówi o bardzo istotnej kwestii związanej z Jego Bóstwem i realną obecnością w Eucharystii.