Szczególna wymowa dzisiejszej beatyfikacji (10 IX 2023 r.) polega także na tym, że do chwały ołtarzy zostaje wyniesiona cała rodzina, połączona nie tylko więzami krwi, ale także wspólnym świadectwem danym Chrystusowi aż do ofiary własnego życia – podkreślił prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, kard. Marcello Semeraro w homilii wygłoszonej podczas Mszy św. z beatyfikacją rodziny Ulmów w Markowej w Polsce.

Beatyfikowani to Józef i Wiktoria Ulmowie wraz z siedmiorgiem dzieci. W czasie drugiej wojny światowej ukrywali oni ośmioro Żydów za co zostali rozstrzelani przez niemieckich nazistów razem z Żydami. W Mszy św. beatyfikacyjnej w Markowej uczestniczyło ok. 30 tys. Eucharystię koncelebrowało 1000 księży i 80 biskupów. Obecni byli przedstawiciele najwyższych władz państwowych, na czele z prezydentem Andrzejem Dudą.

„Ta beatyfikacja ma bardziej aktualne przesłanie niż kiedykolwiek: chociaż nigdy nie wypowiedziało żadnego słowa, dzisiaj to małe niewinne dziecko, które razem z aniołami i świętymi w raju wyśpiewuje chwałę Bogu w Trójcy Jedynemu, tutaj na ziemi woła do współczesnego świata, aby przyjął, kochał i chronił życie od chwili poczęcia, aż do naturalnej śmierci, zwłaszcza życie bezbronnych i zepchniętych na margines. Ten jego niewinny głos chce wstrząsnąć sumieniem społeczeństwa, w którym szerzą się aborcja, eutanazja i pogarda dla życia, postrzeganego jako ciężar a nie dar. Dlatego rodzina Ulmów zachęca nas do reagowania na tę «kulturę odrzucenia», którą potępia Papież Franciszek” – wskazał kard. Semeraro mówiąc o dziecku, które będąca w zaawansowanej ciąży Wiktoria, zaczęła rodzić w momencie egzekucji.

Zaznaczył także, iż dzisiejsza uroczystość „jest zwieńczeniem nieprzerwanej opinii świętości i męczeństwa, jaką Kościół na Podkarpaciu, a szerzej, całej Polski, zachował i potrafił pielęgnować. Jest to jednak także wyraz słusznej pamięci i serdecznej wdzięczności w stosunku do wielu waszych rodaków, którzy w tamtych czasach, świadomi ryzyka, na jakie się narażali, udzielali schronienia Żydom, płacąc za ten wybór życiem. Niech w każdym z nas dzisiaj tutaj obecnym świadectwo męczeńskiej śmierci rodziny Ulmów wzbudzi szczere pragnienie odważnego życia wiarą i jej wyznawania” – mówił.

 

 

„Tak” na postawę samarytańską

Kard. Semeraro, nawiązując do ewangelicznej przypowieści od dobry Samarytaninie wspomniał, że Józef i Wiktoria przywiązywali szczególną wagę do tego fragmentu Ewangelii, podkreślając tytuł na czerwono w swojej rodzinnej Biblii i zaznaczając przy nim swoje „tak”. „Jak napisał św. Jan Paweł Il, przypowieść o człowieku, który wpadł na zbójców, opowiada o cierpieniu zdolnym «wyzwalać w człowieku miłość, ów właśnie bezinteresowny dar z własnego „ja” na rzecz innych ludzi». Ta miłość jest sercem naszej dzisiejszej uroczystości. Byłoby błędem, gdyby dzień beatyfikacji rodziny Ulmów posłużył jedynie przywołaniu na myśl terroru i okrucieństw dokonanych przez ich oprawców, nad którymi ciąży już osąd historii. Chcemy natomiast, aby dzisiejszy dzień był dniem radości, ponieważ słowa Ewangelii spisane na papierze stały się dla nas przeżywaną rzeczywistością, która jaśnieje w chrześcijańskim świadectwie małżonków Ulmów i w męczeństwie nowych Błogosławionych” – powiedział.

Prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych wymienił imiona ośmiu Żydów, którym schronienia w swoim domu udzielili Józef i Wiktoria: Saul Goldman z synami Baruchem, Mechelem, Joachimem i Mojżeszem oraz Gołda Grünfeld i Lea Didner z córeczką Reszlą. „Za ten gest przyjęcia i troski - jednym słowem: miłosierdzia - wynikający z ich szczerej wiary, małżeństwo Ulmów zapłaciło, wraz z najmłodszymi członkami swojej rodziny, najwyższą cenę męczeństwa: ich życie było cenną monetą, którą przypieczętowali bezinteresowność całkowitego daru z siebie w miłości” – zaznaczył.

 

 

Misja małżeństwa i rodziny

Mówiąc o nowych błogosławionych, kard. Semeraro wskazał na ich duchową drogę i cechy charakteru: uczciwość, pracowitość, chęć oddania się do dyspozycji innych, serdeczność, łagodność i wrażliwość na potrzeby innych. Podkreślił, że świadectwo swojej wiary przekazywali dzieciom: Stanisławie – 8 lat,  Barbarze – 7 lat, Władysławowi – 6 lat, Franciszkowi -  4 lata, Antoniemu – 3 lata i Marii – 2 lata, aż po najmłodsze dziecko, które urodziło się w chwili męczeńskiej śmierci matki. Dodał, że Ulmowie uczą przede wszystkim jak przyjmować Słowo Boże i każdego dnia starać się wypełniać Jego wolę. „W świadectwie i męczeństwie Ulmów i ich dzieci odkrywamy na nowo wielkość rodziny, miejsca życia, miłości płodności. Odkrywamy na nowo wielkość misji, jaka Stwórca powierzył małżonkom i powtarzamy słowa św. Jana Pawła II, które skierował do rodzin w 1994 roku: «W Kościele i w społeczeństwie nadeszła teraz epoka rodziny, która jest powołana do odegrania pierwszoplanowej roli w dziele nowej ewangelizacji»”- powiedział.

Watykański hierarcha pozdrowił również przedstawicieli społeczności żydowskiej, obecnych na Mszy św. beatyfikacyjnej w Markowej. „Ich udział jest nie tylko wyrazem szlachetnych uczuć wdzięczności za to, czego dokonali nowi Błogosławieni, gdy w Europie- a zwłaszcza tutaj, w Polsce, szalała rozpętana przez niemieckich okupantów furia skierowana wobec narodu żydowskiego, co nazwano «ostatecznym rozwiązaniem». To zjednoczenie rodzin żydowskich i rodziny katolickiej w tym samym męczeństwie zawiera bardzo głęboki sens oraz rzuca najpiękniejsze światło na przyjaźń żydowsko-chrześcijańską, zarówno na płaszczyźnie ludzkiej jak i religijnej. Rzeczywiście, nienawiść prześladowców do Żydów była, w samej swej istocie, nienawiścią do Boga Przymierza, Starego i tego Nowego, we krwi Chrystusa. Moglibyśmy dzisiaj powiedzieć, że konkretnością swojego gestu rodzina Ulmów” – wskazał.

 

 

Prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych przypomniał też, że za granicą Polski – na Ukrainie toczy się wojna. „Przyjęcie bliźniego stało się pilnym zadaniem, biorąc pod uwagę przemoc i zniszczenia spowodowane wojna. Trwająca od 18 miesięcy rosyjska inwazja na Ukrainę zmusiła do ucieczki wielką liczbę uchodźców, którzy pukali do drzwi Polski w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia. W tym trudnym czasie różne instytucje rządowe i samorządowe oraz tysiące ludzi z prostych rodzin spontanicznie otwierali drzwi swoich domów na przyjęcie tych, którzy musieli uciekać” – dodał kard. Semeraro.

***

Za VATICANNEWS.VA