Więź między wolnością człowieka a prawem Bożym ma swą żywą siedzibę w „sercu” osoby, czyli w jej sumieniu. W głębi sumienia - pisze Sobór Watykański II - człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada, lecz któremu winien być posłuszny i którego głos wzywający go zawsze tam, gdzie potrzeba, do miłowania i czynienia dobra, a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem: czyń to, tamtego unikaj.

Święty biskup Ambroży zmarł w Mediolanie w nocy z 3 na 4 kwietnia 397 roku. Świtał poranek Wielkiej Soboty. Poprzedniego dnia około piątej po południu zaczął się modlić, leżąc w łóżku z rozkrzyżowanymi ramionami i tak uczestniczył w uroczystym Triduum paschalnym, w śmierci i zmartwychwstaniu Pana.

Kiedy nasz Bóg się objawia, obwieszcza wolność: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2). Tak rozpoczyna się Dekalog dany Mojżeszowi na górze Synaj.

Wiele osób ma bezpośredni kontakt ze świętymi obrazami, często z cennymi dziełami sztuki, kiedy modlą się przed nimi, oglądają je, rozważając ich przesłanie. Przemawiają one do nich szczególnie, gdy spotykają się, np. z obrazem czy rzeźbą Chrystusa Pana, Maryi Panny i świętych w bazylikach, katedrach, kościołach parafialnych czy zakonnych i kaplicach, a nawet w galeriach sztuki.

„Powróćmy do źródeł, aby dać światu żywą wodę, której on nie znajduje; i podczas gdy społeczeństwo i media społecznościowe podkreślają przemoc słów, przylgnijmy do łagodności Słowa, które zbawia” – zachęcił papież Franciszek podczas Mszy św. sprawowanej w watykańskiej Bazylice św. Piotra w Niedzielę Słowa Bożego (III Niedziela Zwykła 21.I.2024).