W świetle naszej biblijnej refleksji dotyczącej prawdziwego charakteru rzeczywistości Serca Jezusa spróbujmy teraz ponownie przyjrzeć się kluczowym kwestiom, które określają naturę tradycyjnego nabożeństwa do Najświętszego Serca. Chodzi o praktyki i akty poświęcenia, zadośćuczynienia i pocieszenia.

W antologii polskich kolęd jedna wybija się głębią myśli. Mowa o kolędzie Bóg się rodzi pióra Franciszka Karpińskiego. Przy rozdzieleniu poszczególnych wierszy i ułożeniu ich w odpowiednich kolumnach widać, że autorowi chodziło o godzenie antynomii. Ale jak znaleźć zgodę między przeciwnościami? Kto słyszał, aby potęga, istota potęgi – moc – zamierała z bojaźni? Albo żeby ogień krzepł od zimna, czy jasność – blask – stawała się ciemnością? W jaki sposób nieskończoność może mieć granice?

2. Niedziela Adwentu;
Ewangelia: Łk 3, 1-6

Święty Łukasz ewangelista ze szczegółami opisuje osoby, które w ówczesnym czasie sprawowały władzę na różnych szczeblach władzy państwowej i religijnej.

Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie. Natan powiedział do króla: Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą. (2 Sm 7, 1-3)