2 maja 2010 - V NIEDZIELA WIELKANOCNA 
"Oto czynię wszystko nowe"

I czytanie (Dz 14,21-27): W czasie drugiej podróży misyjnej św. Paweł i Barnaba odwiedzają wcześniej założone gminy chrześcijańskie. Zachęcają wiernych do wytrwania w wierze mimo wielu ucisków. Ustanawiają starszych (prezbiterów), tworząc podwaliny organizacyjne (hierarchię), dzięki czemu mogły istnieć samodzielnie i stawić czoło niebezpieczeństwom.

II czytanie (Ap 21,1-5a): Chrześcijanie mają zachować wiarę, nadzieję i miłość. To dzięki nim Kościół rozwija się i rośnie wśród wrogich Chrystusowi państw i narodów. Ich symbolem był wielki Babilon - którego ucieleśnieniem w tamtych czasach było imperium rzymskie. Po wizjach zapowiadających jego zagładę św. Jan w proroczej wizji ogląda niebo nowe i ziemię nową. Milknie zgiełk i wrzawa świata odwróconego od Boga (18,22-24). Wszystko, co doczesne, przestaje istnieć. Pozostaje tylko Bóg, który oświadcza: Oto czynię wszystko nowe! Nowe stworzenie, nowe Jeruzalem, niezliczona rzesza zbawionych jest jak oblubienica, która w blasku światła i wśród radości wychodzi na spotkanie Boga, swego Pana i Oblubieńca. Doniosły głos od tronu Boga oznajmia: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie "Bogiem z nimi". I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie (…) bo pierwsze rzeczy przeminęły. 

Ewangelia (J 13,31-33a. 34-35): Wizja nieba nowego i ziemi nowej - Jeruzalem Nowego może się nam wydawać daleka i nierealna. Ale przecież to nowe stworzenie jest już obecne w Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym - który jest, żyje i działa w Kościele, a w nim już obowiązuje nowe prawo. Jest nim jedno jedyne przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Dał nam je Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy. Tak oto Jezus położył podwaliny pod nowe stworzenie, fundament pod niebo nowe i ziemię nową.

Upłynęło dwa tysiące lat, a my wciąż pytamy: Czy w życiu chrześcijan można wyczuć coś z mocy zmartwychwstania, dostrzec ślady nowego stworzenia? Czy przynajmniej świat chrześcijański stał się bardziej ludzki? Czy ludzie stali się lepsi? Czy opłacił się ów wielki wysiłek Boga: Wcielenie, Krzyż, Zmartwychwstanie? Nowe stworzenie zostało nam zadane. Jako uczennice i uczniowie Jezusa, mamy czynić to, co On uczynił: miłować miłością, która swe źródło ma w Bogu. Gdyby nam się to udało, świat już by się zmienił - a nowe stworzenie byłoby już widoczne. Jeżeli tak jeszcze nie jest, to także z powodu naszej winy. Jednak niebo nowe i ziemia nowa już są widoczne w rzeszy ludzi świętych.

9 maja 2010 - VI NIEDZIELA WIELKANOCNA 
Odchodzę i przyjdę do was

Ewangelia (J 14,23-29): Jezus odchodząc, zostawił nam ogromne dziedzictwo: swoje słowa, naukę, przykazania, sakramenty, Kościół. Sami z siebie nie jesteśmy zdolni zrozumieć głębi wydarzeń, czynów i słów Jezusa. Trudno jest o własnych siłach zachować Jego naukę. Dlatego Jezus obiecuje nam Ducha Świętego. On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. I dodaje: kto Mnie miłuje i zachowuje Moją naukę, Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i będziemy w nim przebywać. Toteż niech się nie trwoży serce wasze, ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was.Oto niezgłębiona tajemnica: tych, którzy miłują Jezusa i zachowują Jego naukę, Bóg przyjmuje na zawsze do wspólnoty życia ze sobą.

I czytanie (Dz 15,1-2. 22-29): Konkretny przykład, jak pierwotny Kościół był świadomy, że nim kieruje Duch Święty, mamy w tym czytaniu. Wraz ze wzrostem nawracanych pogan mnożyły się problemy dotyczące zachowania przepisów Starego Testamentu. Dekret Soboru Jerozolimskiego orzekł: Postanowiliśmy, Duch Święty i my nie nakazywać obrzezania, ale polecono: powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi (...) i od nierządu. W ten sposób pozostawiono nietknięte podstawowe prawdy chrześcijańskie: zbawia wiara i łaska Chrystusa, a nie obrzezanie czy inne przepisy Prawa. 

II czytanie (Ap 21,10-14. 22-23): Tak oto na naszych oczach powstają zręby nowego świata, który w proroczej wizji ogląda św. Jan: Miasto Święte, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga i mające chwałę Boga.Jerozolima jest ukazana w rozmiarach kosmicznych i w blasku ponadziemskim. Nie posiada żadnej świątyni, ponieważ całe miasto wypełnione jest obecnością świętego Boga i Baranka. Wizja ta dotyczy wprawdzie przyszłości, ale właśnie ona wyjaśnia, ukierunkowuje i osądza teraźniejszość Kościoła Chrystusa na ziemi, zbudowanego na fundamencie Proroków i Apostołów.

Oczekujemy dnia, w którym wypełni się wizja z II czytania i słowa Jezusa z Ewangelii: przyjdę znów do was.Wprawdzie współcześni myśliciele ogłaszają koniec chrześcijaństwa i początek ery po-chrześcijańskiej tzw. New Age, ale przyszłość Kościoła opiera się na słowach Jezusa: Bramy piekielne nie przemogą go. Dzisiejsze czytania ukazują nam ideał, do którego musimy się zbliżać - szczyt, na który musimy się wspinać, by dotrzeć to rzeczywistości Boga, a z trudem ją doganiamy. Daleko nam do niej, ale nie tracimy nadziei i wciąż ku niej zdążamy.

16 maja 2010 - WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE 
Wielki Król wstępuje do nieba

I czytanie (Dz 1,1-11): Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazywał się przez czterdzieści dni (...) dał wiele dowodów, że żyje. Zapowiedział: Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Następnie uniósł się w ich oczach w górę, obłok zabrał Go im sprzed oczu. Aniołowie zapowiadają: Jezus wzięty do nieba przyjdziejeszcze raz na ziemię. Aż do powrotu Chrystusa Kościół będzie kontynuował Jego misję. 

Ewangelia (Łk 24,46-53): U św. Łukasza wszystkie wydarzenia wielkanocne rozgrywają się w jednym dniu: spotkanie z dwoma uczniami z Emaus, ukazanie się Apostołom, ostatnie pouczenia, obietnica zesłania Ducha Świętego i wniebowstąpienie. Pożegnanie Jezusa ma charakter liturgiczny: Jezus podniósłszy ręce pobłogosławił ich (...). Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga. Całe życie i działalność Jezusa było liturgią. Swoją ziemską liturgię kończy On błogosławieństwem - a uczniowie kontynuują tę liturgię, głosząc w imię Jego nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom. Stary Testament wciąż wypełnia się przez to, że Ewangelia o zmartwychwstaniu Jezusa jest głoszona wszystkim narodom. Wniebowstąpienie Jezusa napełnia uczniów radością, bo uwielbiony Pan pozostaje z nimi na zawsze.

II czytanie (Ef 1,17-23): Powyższe prawdy pogłębia św. Paweł. Odejście Jezusa, to Jego wstąpienie na tron. Psalm nazywa Go Wielkim Królem, który obejmuje władzę nad całą ziemią. Bóg, wskrzeszając Chrystusa z grobu, ustanowił Go Głową dla Kościoła i całego wszechświata -­ wyniósł ponad wszelkie potęgi, moce i władze. A Kościół - który jest Jego Ciałem - jest nierozerwalnie związany z Jezusem i włączony w sferę życia Bożego. To miejsce, w którym Chrystus jest obecny w świecie i dla świata. A czym dla nas jest wniebowstąpienie Jezusa? Jest ono naszym dziedzictwem, przemożnym ogromem mocy Jezusa, Jego potęgi i siły, które działają w sakramentach Kościoła.

Św. Paweł podziwia wiarę i miłość Efezjan. Prosi dla nich jeszcze o charyzmaty: ducha mądrości i objawienia,głębsze poznanie Boga i Chrystusa, światłe oczy serca. Są one potrzebne i nam, aby zrozumieć prawdę o wniebowstąpieniu, aby w pełni i ze zrozumieniem uczestniczyć w Eucharystii. Chrystus uwielbiony, przebywający z Bogiem, jest z nami "po wszystkie dni". Wniebowstąpienie nie oznacza rozstania się Jezusa ze światem. Jest ono naszym zwycięstwem, wielką tajemnicą naszego zbawienia. 

23 maja 2010 - NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Wylanie Ducha Świętego 

Ewangelia (J 20,19-23): Pierwsze wylanie Ducha Świętego miało miejsce za zamkniętymi drzwiami z obawy przed Żydami. Chrystus zmartwychwstały przekazał swe posłannictwo apostołom: jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Następnie tchnął na nich: Weźmijcie Ducha Świętego. Dał im władzę odpuszczania grzechów. 

I czytanie (Dz 2,1-11): Zupełnie inne jest drugie wylanie w pięćdziesiąt dni później. Towarzyszą mu niezwykłe znaki: szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru (…) języki jakby z ognia (...) wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym. Po czym otwierają się szeroko drzwi i przedstawiciele ze wszystkich narodów pod słońcemsłyszą, jak w ich językach apostołowie głoszą wielkie działa Boże. Był to dzień objawienia się Kościoła narodom świata.

II czytanie (1Kor 12,3b-7. 12-13): Głębię obu wydarzeń wyjaśnia nam św. Paweł: wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni (...), napojeni jednym Duchem, aby stanowić jedno ciało - Mistyczne Ciało Chrystusa, czyli Kościół. Jego duszą jest Duch Święty, który udziela różnych darów dla wspólnego dobra. 

Wieża Babel, to symbol rozbicia człowieka po jego grzechu i Zesłanie Ducha Świętego, to dwa słupy, kamienie milowe, pomiędzy którymi toczą się dzieje ludzkości. W czasie każdej Mszy Świętej ma miejsce wylanie Ducha Świętego, szczególnie gdy kapłan modli się: "Uświęć te dary mocą Ducha Świętego, aby stały się Ciałem i Krwią naszego Pana, Jezusa Chrystusa". 

30 maja 2010 - UROCZYSTOŚĆ TRÓJCY ŚWIĘTEJ 
Pokój z Bogiem przez Chrystusa w Duchu Świętym

I czytanie (Prz 8,22-31): Bóg żywy i prawdziwy, to nie jakaś idea czy daleki, nieokreślony byt, ale Wspólnota Osób, która objawia się, gdy powołuje do istnienia wszechświat, gdy zbawia, usprawiedliwia (I czyt.) i uświęca człowieka. To czytanie jest poetyckim utworem o roli Mądrości w dziele stworzenia. Przemawia Ona jako osoba. Towarzyszy Bogu przy stwarzaniu nieba i ziemi oraz jest obecna wśród ludzi. Mądrość, to nie przymiot Boga, ale Druga Osoba Boska - wyraźnie mówi o tym św. Paweł: Chrystus ukrzyżowany jest Mocą i Mądrością Bożą - odsłania On tajemnicę obecności Trójcy Świętej w człowieku. 

II czytanie (Rz 5,1-5): Kto zawierzył Bogu, ten dostępuje usprawiedliwienia. Bo miłość Boga rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego. Ona nam daje moc i wytrwałość w cierpieniach, oraz nadzieję, że kiedyś będziemy uczestnikami chwały Bożej. Dzięki niej chlubimy się z ucisków. 

Ewangelia (J 16,12-15): Jezus objawia się jako Słowo i Mądrość Boga. Mówi też o swoim Ojcu i Duchu Świętym, bez którego nie jesteśmy zdolni pojąć całej prawdy. Dlatego otrzymujemy Ducha Prawdy. On nie tylko nam przypomina, co Jezus powiedział i czego dokonał, ale oznajmia rzeczy przyszłe i doprowadza do całej prawdy - o Bogu Trój-Jedynym, o człowieku i o świecie. 

Przez zesłanie Ducha Świętego Jezus doprowadził do końca Objawienie, którego On jest Pełnią i Pośrednikiem. Swymi darami Duch Święty udoskonala naszą wiarę w Trójcę Świętą. Robiąc znak krzyża św., mówimy: "W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Co ma wspólnego krzyż z Trzema Osobami Trójcy Świętej? Jest on przecież znakiem Syna Bożego, który stał się człowiekiem i został ukrzyżowany. W Jezusie i przez Niego cała Trójca Święta zwróciła się ku nam i zaangażowała w dzieło naszego zbawienia i uświęcenia, które jest w Krzyżu Chrystusa. Jest On naszym Emmanuelem - Bogiem z nami. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu - Bogu, który jest i który był, i który przychodzi.