W Piśmie Świętym słowo „krzyż”, obok dosłownego znaczenia jako narzędzia męki, złożonego z dwóch belek, poziomej i pionowej, do których był przybity i na których cierpiał i umarł Chrystus za grzechy ludzi, ma też znaczenie szersze, symbolizuje całe dzieło zbawcze.

Beatyfikacja o. Maksymiliana Kolbe w 1971 r., jakiej dokonał bł. Paweł VI, była przypomnieniem światu, że nawet w obozie koncentracyjnym zaplanowanym przez ludzi, którzy odwrócili się od Boga i całkowicie zagłuszyli swoje sumienia, znajdzie się człowiek świadczący o Bogu będącym Miłością.

Polskie społeczeństwo jest głęboko podzielone. I jest to podział nie tylko polityczny, ale znacznie głębszy, sięgający także pytań o naszą historię, odpowiedzialność wobec naszych przodków i potomków. Dotykający fundamentalnych kwestii naszej tradycji i podejścia do niej.

Zastanówmy się, jak wyglądałoby społeczeństwo, w którym zasadą byłoby nie „ciągle więcej” (dla niektórych), lecz: „dosyć” (dla wszystkich)? W teologii wyzwolenia pojawiło się pojęcie „cywilizacji współuczestnictwa w samoograniczaniu się”.

Akt przyjęcia chrztu przez Mieszka I, jego dwór i wojów to pierwszy krok na drodze do chrystianizacji podległego mu ludu, od czego nie mogło być już odwrotu. Była to droga wyboista, z niezliczonymi przeszkodami – proces wszczepiania naszych przodków do wspólnoty Kościoła powszechnego rozłożony na dziesięciolecia, a nawet dłużej.