O znaczeniu trwania w wierze i miłości do Chrystusa także w ograniczonych warunkach słabości i starości mówił papież Franciszek podczas audiencji ogólnej (22 VI 2022). Kontynuując cykl katechez na temat starości Ojciec Święty skoncentrował się dzisiaj na dialogu między zmartwychwstałym Jezusem a Piotrem, opisanym na końcu Ewangelii św. Jana (21, 15-23).

Bogumiła Noiszewska (1885-1942), bo takie imię otrzymała na chrzcie św., urodziła się 11 maja 1885 roku w Ostaniaszkach na ziemi wileńskiej. Była córką wybitnego okulisty Kazimierza Noiszewskiego; jej mamą była Maria z domu Andruszkiewicz. Była najstarszą córką z jedenaściorga dzieci. Jej rodzina była bardzo patriotyczna i głęboko religijna. Wychowywała ją głównie babcia, z czułą miłością stawiała jej wymagania, przygotowując tym samym do przyszłych obowiązków. Uczyła jej postawy odpowiedzialności za wszystko, co robiła.

O tym, że starość jest czasem powtórnych narodzin duchowych, na przekór kulturze, promującej jedynie narodziny cielesne i konieczność podtrzymywania za wszelką cenę fizycznej młodości, mówił papież Franciszek w katechezie podczas środowej audiencji generalnej w Watykanie 8 VI 2022 roku.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Tekst ewangelii: J 21,15-19

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?”

 W kolejnej katechezie (25. V. 2022 r.) na temat starości papież Franciszek podjął refleksję w oparciu o starotestamentalną Księgę Koheleta. Powiedział: „Ludzie starsi, bogaci w mądrość i poczucie humoru, robią dla młodych wiele dobrego! Chronią ich przed pokusą smutnej, pozbawionej mądrości życiowej wiedzy o świecie. Ci starsi przyprowadzają tych młodych na nowo do obietnicy Jezusa: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (Mt 5, 6)”.